Spotkanie poetyckie z Markiem Kazimierzem Siwcem pt. „Sygnatura”

Siła przyjaźni i pamięci

Książka poetycka Marka Kazimierza Siwca pt. „Sygnatura” zawiera wiersze odnoszące się do historii, sytuacji międzynarodowej, a także będące intymnymi retrospekcjami. Autor śmiało mierzy się z trudną problematyką rozliczenia zbrodni niemieckich (wiersz Sygnatura zła, w którym pojawia się wątek obozu koncentracyjnego w Dachau, miejsca kaźni tysięcy Polaków). Refleksja historiozoficzna poety skupia się na zagadnieniu zła w dziejach i jego swoistym odczynianiu za pomocą „zaostrzonego osikowego kołka/ wbijanego całą siłą/ wolnego oporu” (wiersz Przejścia). Bardzo aktualnie brzmi wiele rozpoznań, jak np. z utworu Z przejść Stanisław M., w którym powraca zagadnienie tzw. duszy rosyjskiej.

Marek K. Siwiec we właściwy dla siebie sposób sięga do kultury antyku, nawiązując a to do bitwy pod Termopilami, a to do historii o Damoklesie, za każdym razem odnosząc wydarzenia bądź legendy sprzed tysięcy lat do współczesnej rzeczywistości. Prawdy znane ludziom starożytnym sprawdzają się zarówno w warunkach cywilizacji zachodniej, jak i w „piekle zwanym Yodok w Korei Północnej” (wiersz Z tej wysokości, Yodok).

Doskonałe w oddaniu realiów i emocjonalnej kondensacji są wiersze-obrazki obyczajowe, będące retrospekcjami, wspomnieniami wydarzeń z bliskiej lub dalszej przeszłości. Ich bohaterami są: żona poety, przyjaciele, a także przypadkowo spotkane osoby. Miłość i przyjaźń to uczucia, które nadają ton tym opowiastkom, przesyconym czułością, melancholią i tęsknotą za młodością. Właśnie młodzieńcze przyjaźnie, które przekształciły się w przyjaźnie dojrzałe, na całe życie, są czymś, co poeta wynosi na piedestał międzyludzkich relacji.

Marek K. Siwiec wraca do wierszy sprzed kilkudziesięciu lat, przegląda się w nich, zyskując szerszą perspektywę poznawczą. Bieda czasów komuny, działalność w opozycji, wspólnie przeżyta poezja, wypity alkohol – to wszystko tworzy niepodrabialne doświadczenie, będące tworzywem poezji Marka K. Siwca. Wspomina nieżyjących już pisarzy - Krzysztofa Derdowskiego i Wojciecha Banacha, aktora i podróżnika Mieczysława Franaszka. To jest – jak chce poeta – ten „rajski ogród// który od zawsze poznajemy/ przez utratę”.

Tom „Sygnatura” przynosi wiele rzadkiej piękności liryków, zdradzających niezwykłą wrażliwość poety i zdolność do ostrego widzenia rzeczy i zjawisk. To fascynująca i często poruszająca lektura. Poezja, która nikogo nie pozostawi obojętnym.

Jarosław Jakubowski