Leopold Buczkowski

Urodzony w 1905, zm. w 1989 r. Pisarz, rzeźbiarz, grafik i malarz. Jeden z najwybitniejszych prozaików polskich XX w., jeden z nielicznych polskich twórców (także m.in. Miron Białoszewski, Tymoteusz Karpowicz, Tadeusz Kantor), którzy mieli „odwagę iść aż końca”. Autor dzieł prozatorskich: Wertepy (1947), Czarny potok (1954), Dorycki krużganek (1957), Młody poeta w zamku (1960), Pierwsza świetność (1966), Kąpiele w Lucca (1974), Oficer na nieszporach (1975), Kamień w pieluszkach (1978). Razem z Zygmuntem Trziszką wydał trzy tomy „prozy dialogowej”: Wszystko jest dialogiem (1984), Proza żywa (1984), Żywe dialogi (1989).