Zbigniew Lubaczewski

Urodzony w Bolechowie na Podolu 24.09.1929 r. Zmarł 23.11.1985 r. Przeżył najpierw okupację rosyjską, niemiecką, a potem, w 1943 r. ucieczkę przed UPA w Rzeszowskie. Po wojnie osiadł w Bydgoszczy. Zdał maturę i ukończył studia na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, w latach 1955–1972 pracował jako leśnik. Zawsze jednak jego pasją pozostawała fotografia. Zetknął się z nią w 1942 r., gdy – chcąc uniknąć wywozu na roboty do Niemiec – zaczął pracować jako uczeń u miejscowego fotografa. Później, po latach, podczas pracy w leśnictwie widziano go zawsze z nieodłącznym aparatem fotograficznym. Od 1962 r. stał się uczestnikiem życia artystycznego Bydgoszczy jako aktywny członek zarządu, a przez pewien czas prezes Bydgoskiego Towarzystwa Fotograficznego. Od 1972 r. fotografia przestała być dla niego tylko pasją, a stała się profesją. Został pedagogiem w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy. Jego prace były prezentowane i nagradzane na ogólnopolskich wystawach i konkursach. Autor wielu cykli m.in.: socjologicznych pejzażowych, przyrodniczych oraz portretów bydgoskich literatów i plastyków.