Wystawa obrazów Leszka Goldyszewicza pt. „66 + fragmenty ulotności next”

66 + fragmenty ulotności next

Od kiedy zacząłem malować, dawno, dawno temu, towarzyszył mi w tym akcie pewien niepokój i napięcie.

Myślę po latach, że dotyczyło to chęci zawarcia zbyt wielu interesujących mnie aspektów  tworzenia w jednym czasie w tzw. „dziele”, górnolotnie rzecz ujmując. Pragnąłem konkretu z jednoczesną chęcią zdekonstruowania go. Ostatnio moim ulubionym cytatem jest lakoniczne z ironicznym podtekstem, „...zdarza się...” z książki „Rzeźnia nr 5”, Kurta Voneguta. Mnie właśnie „zdarzyła” się owa budząca niepokój chęć zawarcia „rzeczy” niemożliwych w jednym cyklu pracy zwanej twórczą. Pod tym względem wraz z upływającym nieubłaganie czasem nabrałem przekonania, że mogę wybierać między poszczególnymi „chęciami”, nie bojąc się utraty czegoś zwanego „stylem’, którego może w tradycyjnym pojęciu nigdy nie miałem, niwelując tym samym owo męczące napięcie. To co jednak jest  niezbywalne w tym co robię, to nigdy nie opuszczająca mnie chęć dotknięcia Tajemnicy.

 W sztuce pragnę być swobodny ocierając się może nawet niekiedy o swawolę, jak dziecko, które się bawi. Bardzo lubię właśnie sztukę trochę nieokrzesaną, „niedoskonałą”, ale bez „zadęcia” prawdziwą. Nieraz słyszałem od starszych kolegów artystów słowa „ale tak nie wolno”, odpowiadałem, „a co się stanie, gdy tak zrobię?”, „no...no...”,  no właśnie co? Kroczę swoją ścieżką. To co robię znajdowało jednak ku mej radości wymierne uznanie różnych gremiów, więc jednak można łamać schematy, bez tego nie byłoby rozwoju, przynajmniej mojego. Idąc twórczymi ścieżkami, staram się nie tracić na nich ducha Poezji, którego również od samego początku pragnąłem mieć za Przyjaciela w tym co robię. Moje obrazy, mam nadzieję odzwierciedlają te moje myśli.

Leszek Goldyszewicz