Otwarcie wystawy obrazów Włodzimierza Bykowskiego pt. „Antylirycznie”

Antylirycznie

Słowa „lirycznie” i „liryczny” najczęściej rozumie się jako odniesienia do utworów poetyckich lub muzycznych wyrażających coś uczuciowego lub nastrojowego. Sama liryka obejmuje utwory, w których przedmiotem artystycznego wyrazu są różnego rodzaju przeżycia wewnętrzne nacechowane subiektywizmem. Całość podporządkowana jest możliwościom ekspresyjnym języka w jakim wypowiada się autor. Taki sposób wypowiadania się jest mi zupełnie obcy. Zdecydowanie bliższy mojej naturze jest dramat, a bycie „lirycznym” kojarzy mi się z postacią Marianny Dashwood z powieści Rozważna i romantyczna Jane Austen. W poznaniu świata posługuję się rozumem i umysłem, które w terminologii wypracowanej przez wschodnich Ojców Kościoła są organami duszy umożliwiającymi myślenie oraz poznanie prawdziwego obrazu świata. W efekcie nie jestem liryczny, a doszukiwanie się w prezentowanych na wystawie obrazach jakiejkolwiek poetyckości wydaje się być działaniem skazanym na porażkę. Uleganie emocjom i nastrojom w mojej ocenie uniemożliwia poznawanie rzeczywistości, a to właśnie ona – we wszelkich jej wymiarach – jest dla mnie najciekawsza. W procesach rozumowych posługuję się logiką oraz myśleniem pozawerbalnym, gdzie słowa nie mają najmniejszego znaczenia. Liczy się poznanie prawdy lub przynajmniej do niej zbliżenie. W mojej ocenie liryczność to utrudnia. Dlatego uważam, że dzieła plastyczne nie powinny wprowadzać odbiorcy w stany poetyckiego uniesienia, ale umożliwiać obserwację, niekiedy połączoną z kontemplacją. Namalowane przeze mnie obrazy są antyliryczne, bo nie tylko pozbawione jakiejkolwiek poetyckości, ale wręcz się jej przeciwstawiające. Po prostu dekoracyjne i abstrakcyjne, a ich głównym zadaniem jest humanizowanie przestrzeni, w której żyjemy.

Włodzimierz Bykowski