Teresa Tomsia

Urodziła się w Wołowie na Dolnym Śląsku. Poetka, eseistka, animatorka kultury, autorka pieśni i scenariuszy (prowadziła Klub Piosenki Literackiej „Szary Orfeusz”). Pochodzi z rodziny Kresowian, co opisuje w prozie dokumentalizowanej o deportacji z nowogródzkiej ziemi Dom utracony, dom ocalony (2009) i o miasteczku przesiedleńców Świdwin przypomniany (2018). Współpracowała m. in. z „Tyglem Kultury”, obecnie publikuje w „Toposie” i „Frazie” (cykl: W pamięci, w odbiciu) oraz na  polonijnym portalu „Recogito”. Jej wiersze tłumaczone były na j. niemiecki (Wieczna rzeka – Der ewige Fluss, 1996), na j. niemiecki i francuski   (Schöner – Piękniejsze – C'est plus beau, 2000), znajdują się w antologiach, m.in. Poznań Poetów (2011); wieczór/vespera. poezja/antologia „toposu” (2020). Ostatnio ukazały się jej szkice literackie Niedosyt poznawania (2018), wybór wierszy W cieniu przelotnego trwania z posłowiem Jerzego Ł. Kaczmarka Powidoki przemijania (2021) oraz tomik Liryki przedostatnie (2022). Za osiągnięcia artystyczne i projekty kulturotwórcze uhonorowana brązową „Glorią Artis” (2007) i Nagrodą Marszałka Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie kultury (2011). Portrety poetki narysowali znani graficy: Franciszek Starowieyski, Paweł Jocz, Tadeusz Badowski. Mieszka w Poznaniu.