czwartek, 20 listopada 2008, godz.18
Otwarcie wystawy fotografii Kazimierza Jułgi (1935 - 2002) pt. „Odczytywanie natury" oraz promocja albumu monograficznego poświęconego artyście. Utwory poety i malarz przypomni Aneta Ingielewicz.

Jułga Kazimierz (1935-2002) fot. Z. Lubaczewski

Kazimierz Jułga urodził się w 1935 r. we wsi Rybkowo w Wielkopolsce. W 1955 r. ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Bydgoszczy, następnie studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom z zakresu malarstwa uzyskał w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego w 1960 r. W 1963 r. poślubił artystkę malarkę Janinę Sawicką. W tym związku urodziła mu się córka Justyna. Pracę w bydgoskim Biurze Wystaw Artystycznych podjął w 1960 r., w 1973 został dyrektorem tej placówki. Stanowisko to pełnił do czerwca 2002 r. Zajmował się malarstwem, twórczością poetycką, fotografią artystyczną i fotografią dokumentalną. Uprawiał również krytykę plastyczną. Zmarł w 2002 r. w Bydgoszczy.

Od 1960 r. aż do chwili jego rozwiązania w 1983 w czasie stanu wojennego należał do Okręgu Bydgoskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. Przez kilka lat był także członkiem Oddziału Bydgoskiego Związku Literatów Polskich. Od 1989 r. należał do Oddziału Bydgoskiego Bydgosko-Toruńskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

W malarstwie stworzył swój łatwo rozpoznawalny styl, nawiązujący do techniki dywizjonizmu. Tworzone pejzaże są formą syntezy opartej na wnikliwej obserwacji natury. Miał dwadzieścia indywidualnych ekspozycji swojej twórczości w miastach regionu i kraju. Brał również udział w wielu wystawach ogólnopolskich.

Fotografią artystyczna zajął się w późniejszym okresie, bo dopiero w latach 80. Tematem prac uczynił pejzażowe impresje, w których światło odgrywało podstawowe znaczenie. Powstałe w tym czasie dwa czarno-białe cykle W światłach rzek i jezior i Obłoki niczyje prezentowane były na kilku wystawach w kraju.

Jako poeta debiutował w 1956 r. na łamach „Nowego Toru" - dodatku literackiego „Gazety Pomorskiej". Publikował m.in. w "Wiatrakach" - dodatku literackim „Faktów i Myśli", „Po prostu", „Współczesności", „Kierunkach", „Kontynentach - Nowym Merkuriuszu" (Londyn), „Życiu i Myśli" i „Faktach". Jego wiersze prezentowała wielokrotnie Rozgłośnia Bydgoska Polskiego Radia. W okresie studiów (1959 r.) założył m.in. z Krzysztofem Nowickim i Jerzym Z. Maciejewskim grupę poetycką „Wymiary", która zaznaczyła swoje istnienie wieloma poetyckimi publikacjami i spotkaniami autorskimi. W 1961 r. ukazał się debiutancki tomik Krawędź (Wydawnictwo Pomorze) wysoko oceniony przez krytykę (wyróżnienie na V Ogólnopolskim Festiwalu Młodej Poezji w Poznaniu). Jerzy Kwiatkowski pisał wówczas, że autor „reprezentuje ten typ liryki, w którym poeta - wyrażając - rozwija, tworzy niejako: swoją świadomość, samego siebie". Wydał następnie: Szum słońca (Wydawnictwo Morskie, 1972), W smudze Wisły (KPTK, 1988) oraz Godziny (Biblioteka Oddziału Bydgosko-Toruńskiego Oddziału Pisarzy Polskich, 1991). Opublikował wiele recenzji i artykułów o sztukach plastycznych m.in. w „Ilustrowanym Kurierze Polskim", „Pomorzu", „Bydgoskim Informatorze Kulturalnym" i „Promocjach".