czwartek, 31 stycznia 2008, godz.18
- otwarcie wystawy malarstwa Waldemara Kakareko, pt. „Moment wyspy – obrazy balijskie”
Waldemar Kakareko
Urodził się 17. 06. 1967 roku w Bydgoszczy. Ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1988-1983 – Instytut Artystyczno-pedagogiczny – malarstwo; 1995-2000 – Instytut Konserwacji i Restauracji Malarstwa i rzeźby polichromowanej – konserwacja). W latach 1999-2000 studiował na Uniwersytecie Maharaja Sayajirao w Vadodarze w Indiach. Stypendysta w pracowni konserwatorskiej Schutzdenkmalampt w Hamburgu w 2003. Odbył podróże po Indiach (w ramach stypendium) oraz Wietnamie, Tajlandii i Bali. Współpracuje z Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie. Zajmuje się malarstwem sztalugowym i fotografią. Autor ośmiu wystaw indywidualnych i kilku zbiorowych.
Antoni Gołubiew w „Poszukiwaniach” pisał, iż powołaniem człowieka jest wieczna wędrówka. To właśnie na odległym morzu, czy pośród nieznanych, leśnych ostępów, w obcych krainach człowiek poznaje swoją prawdziwą naturę. Odkrywa pozorność językowych barier i narodowościowych różnic. W twórczości Waldemara Kakareko to, co osobiste nabiera cech ponadkulturowego symbolu. Artysta odbywa od 1999 roku cykliczne podróże do krajów Dalekiego Wschodu. Za pomocą fotografii rejestruje codzienne życie mieszkańców Indii, Wietnamu czy Bali. Rzeczywistość jego fotografii, to świat prozaicznych trosk i małych radości. Sceny powszednich zajęć przyjmują znamiona uniwersalności. Wyprawa w odległe krainy okazuje się podróżą w przestrzeni własnego wnętrza. Szczególny charakter doznawanych przeżyć artysta ujął w jednym ze swoich tekstów: z daleka to już inaczej/ daleko od wyspy/ łagodnych ludzi tancerzy nocą/ dzień po dniu pod chmurami/ brodzenie w blasku/ obłoki odbite z niebem w polach ryżowych/ przesycona słońcem zieleń ogromnych liści bananowców/ pióropusze palm/ spokój cienia/ wąskie drogi w zieleniach/ zbieranie ryżu/ korony kwiatów tancerek legong/ intensywne barwy strojów i masek/ za sceną wieczornego teatru w ubud/ zapach nocy/ brzmienie owadów/ deszcz na drodze/ parność dnia/ jasność i upał/ kobiety i ich kwiaty modlitewne na ulicy/ przy domach oczekiwanie w cieniu na taniec/ w czerwieniach w zieleniach w złocistościach/ gesty i stąpania/ na rozgrzanych brzegach błękitne wnętrza smukłych łodzi/ wyspa żyje inaczej dla tych co się tam zatrzymują/ daleko od pamięci/ daleko od pamiętania/ daleko od zaglądania poprzez zdjęcia/ daleko od myślenia i nazywania/ blask był/ rzeczywistość w słońcu i ludzie.(„Wyspa - opis podróży” 2007) Twórczość Waldemara Kakareko, przypomina osobisty dziennik podróży. Aparat fotograficzny stanowi narzędzie ocalające czas i miejsce. Wrażliwość artysty malarza pozwala nam odkryć autentyczną bliskość świata orientu.
Mateusz Soliński