Bogusław Kuraś ur. W 1955 r. Absolwent PLSP w Bydgoszczy. Studia malarskie na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w PWSSP w Poznaniu w pracowniach: prof. Z. Wasilkowskiego, prof. T. Brzozowskiego i prof. N. Skupniewicza; dyplom z malarstwa w 1980 r. Autor 5 wystaw indywidualnych. Brał udział w kilkudziesięciu wystawach środowiskowych, ogólnopolskich i zagranicznych. Stypendysta MKiSz w 1983 r. i Wojewody Bydgoskiego w 1988 r. Zajmuje się edukacją młodzieży, uczy rysunku i malarstwa w PLSP w Bydgoszczy. Obrazy w zbiorach muzealnych w kraju i w zbiorach prywatnych w kraju i zagranicą. Od 2004 r. prowadzi Galerię Sztuki „Trakt” w Bydgoszczy.
Magiczny koloryzm
(…) Malarstwo Bogusława Kurasia kryje w sobie różne fascynacje, począwszy od prehistorycznych malowideł ściennych, poprzez okres renesansu, aż do kierunków sztuki współczesnej takich jak: nabizm, surrealizm, pop art. czy nowa figuracja. Wszystkie te zauroczenia składają się na kształt artystycznej osobowości autora. Przywiązanie do tradycyjnej estetyki spotyka się tu z potrzebą innowacji, w której poszukiwanie własnych rozwiązań przenika się z kulturowym dziedzictwem.
(…) Charakter tej twórczości jest różnorodny. Wszystko, co dzieje się w życiu społecznym może mieć tu swoje reminiscencje. Choć ledwo wyczuwalne, to jednak zdarzenia życia codziennego pozostają w tej narracji obecne. (…). Prosty i czytelny przekaz treściowy kryje zazwyczaj w sobie jakąś zagadkę czy przesłanie.
Poetycki charakter figuratywnych przedstawień daleki jest od przeciążenia anegdotą. Aluzja w postaci pulsujących kolorami kameleonów czy ustawionych w szyku bojowym koników na biegunach jest zawsze aktualna. Autor tworzy obrazy na zadany sobie temat konsekwentnie zmierzając ku metaforze. Zawarta w nich treść bezpośrednio wpływa na kształt formy. Kompozycje, oparte na rzetelnym warsztacie rysunkowym, działają mocno i zdecydowanie, w twórczym akcie stają się wystudiowanymi impresjami malarskimi.
(…) Wyłaniający się stylistyczny charakter twórczych dokonań można by nazwać magicznym koloryzmem. Ważne dla artysty środki wyrazu takie jak żywiołowość i ekspresja, są tu starannie przeanalizowane. Przedmioty codziennego użytku zyskują symboliczne znaczenie wprowadzając w estetyczną zabawę. Martwa natura staje się radosną opowieścią o życiu. Tętniące barwami obrazy roztaczają przyjemny nastrój, wyzwalają optymizm. Artyście z pewnością zależy, na wywoływaniu pozytywnych wrażeń. Epatowanie mocnymi kontrastami kolorystycznymi przekłada się na emocjonalny przekaz obrazu, obok którego trudno przejść obojętnie. Manifestacja zawarta w sile wyrazu kompozycji wiąże się zapewne z potrzebą mocnego akcentowania swoich przekonań estetycznych. Przywiązanie do formy malarstwa tradycyjnego dowodzi, iż malarz wierzy w jego niezgłębione możliwości.
Jacek Soliński