KRZYSZTOF SZYMONIAK urodził się w 1953 roku w Kępnie, na południowym krańcu Wielkopolski. Ukończył w roku 1968 kępińską Szkołę Podstawową numer 1. Rok później wyjechał z rodzicami do Gniezna, gdzie ukończył w roku 1973 II LO i gdzie mieszka do dzisiaj.

Absolwent filologii polskiej UAM w Poznaniu. Publikuje od roku 1977. Współzałożyciel, wraz z Krzysztofem Kuczkowskim, gnieźnieńskiej grupy poetyckiej "Drzewo", która w latach 1978-1982 wydawała własnym sumptem almanach Dopóki jesteśmy razem.... Od 25 lat zaprzyjaźniony z bydgoską Galerią Autorską. Od roku 1985 zawodowo związany z Poznaniem. Tam zarabia na życie najpierw jako dziennikarz miejscowej prasy (głównie w redakcji "Głosu Wielkopolskiego"), a od sześciu lat jako pracownik Uniwersytetu.

Ma na koncie także pewien dorobek z okresu współpracy z językoznawcami poznańskiej polonistyki - jest m.in. jednym z autorów haseł 50-tomowego Praktycznego Słownika Współczesnej Polszczyzny, pod redakcją prof. Haliny Zgółkowej, a także współautorem pozycji stricte językoznawczej, obrazującej słownictwo polskiej subkultury rockowej lat 80 XX wieku. Był, między innymi, ostatnim sekretarzem redakcji poznańskiego miesięcznika społeczno-kulturalnego "Nurt" i założycielem oraz pierwszym redaktorem naczelnym ogólnopolskiego dwutygodnika literackiego "Nowy Nurt". Laureat poznańskiego "Medalu Młodej Sztuki" za reportaż literacki w roku 1988.

Jako wykładowca akademicki uczy dziennikarstwa, prawa prasowego i wiedzy o mediach w Instytucie Językoznawstwa UAM oraz w poznańskiej Wyższej Szkole Języków Obcych.

Opublikował niskonakładowe zbiorki wierszy: Żony poetów - 1985, Oszustwo - 1987, Czarna rzeka - 1990 oraz wspólnie z Krzysztofem Kuczkowskim tomik Stado. Nasza mała metafizyka - 1995. Jego wiersze trafiły do kilku antologii, w tym do zbioru Świadectwo obecności (Ostrów Wielkopolski, 1996) i antologii poezji kontrkulturowej Droga do Ashramu (Bydgoszcz, 1998). W roku 2001, w Wydawnictwie Tygodnika Kępińskiego, ukazał się jego zbiór wierszy pt. Martwa natura z człowiekiem. W listopadzie 2005 ukazała się jego pierwsza książka prozatorska pt. Epizody.

*

Piotr Łuszczykiewicz, omawiając w "Posłowiu" teksty K. Szymoniaka, które weszły do ostrowskiej antologii Świadectwo obecności, napisał:

Krzysztof Szymoniak jest rówieśnikiem Wojciecha Gawłowskiego. Odebrał na Uniwersytecie im Adama Mickiewicza w Poznaniu polonistyczne wykształcenie. W poezji zaś konsekwentnie stara się uciec tak od kolorytu własnego pokolenia, jak i od rytu swojej polonistyczności. Te kilka zdań zapętliło się nam w paradoks, ale taka wydaje się akurat natura wierszy wspomnianego autora. Stała walka o ukrycie warsztatu, o zatarcie filologicznych środków wyrazu, o rozmazanie konturów artystycznej kompozycji: nieustająca ucieczka przed gębą poezji zrobionej w sposób akademicki, nie daj Boże jeszcze w instytutowej bibliotece: ciągle obecny duch przekory, jak z legendarnych ripost Jacka Bieriezina dawanych przezeń poetom uczonym - wódka, papieros, ból zęba i drzemka pod mostem kolejowym. I w tym wszystkim dojmująca prawda rzucanych mimochodem spostrzeżeń, taki rodzimy Manhattan Transfer z jego reportażową dokumentacją bytu.

„k”

wszędzie skąd wracałem
pytano mnie o sposób
konstruowania latawców
o nierozwiązane tajemnice
Wyspy Wielkanocnej o liczbę
diabłów na czubku szpilki

wszędzie skąd wracałem
zlecano mi zadania ponad
ludzką miarę oczekiwano
ode mnie sukcesów a także
wmawiano mi historię wielką
i przyszłość niewątpliwą

wszędzie skąd wracałem
został po mnie na piasku ślad
stopy i odcisk dłoni zostały
po mnie gazetowe slogany
będące dzisiaj kluczem
do opisu zaginionych krain

Krzysztof Szymoniak