Ryszard Wietecki urodził się w Bydgoszczy w styczniu 1940 r., w październiku tego roku wraz z rodzicami wysiedlony przez hitlerowców na teren tzw. „generalnego gubernatorstwa”. Już w maju 1945 r. powraca do Bydgoszczy, gdzie mieszka z rodziną i pracuje do chwili obecnej. W latach 1953-1959 uczy się w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Bydgoszczy. Będąc uczniem tego Liceum, w październiku 1956 r., wstępuje do Związku Młodzieży Demokratycznej, który po kilku miesiącach został zdelegalizowany (1957 r.). Studia artystyczne odbył na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom zakresu malarstwa uzyskał w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego w 1964 r. W grudniu tego roku zostaje członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, gdzie udziela się we władzach okręgu bydgoskiego do chwili zdelegalizowania ZPAP w stanie wojennym w 1984 r. Po 1991 r. pozostaje nim nadal aż do dziś.
Zajmuje się malarstwem sztalugowym, a także w szerokim pojęciu grafika użytkową. ntował swoje prace na kilkunastu wystawach indywidualnych, brał też udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju, a za granicą w Niemczech, Danii, Szwecji, Litwie i Czechach. W latach 1966-1976 brał udział w wystawach nieformalnej grupy twórczej wraz z Jerzym Gurdą i Leonem Romanowem w galeriach Bydgoszczy, Grudziądza, Torunia, Słupska, Koszalina, Rzeszowa i Szczecina. W tym czasie kilkakrotnie bierze udział w Biennale Plakatu w Katowicach oraz w Triennale Rysunku we Wrocławiu.
W latach 1970-1972 wraz z Leonem Romanowem podejmuje aktywne działania w sferze sztuki konceptualnej, tworząc Niezależną Galerię Nieistniejącą „NIE”. Wydaje drukiem i kolportuje w całym kraju, z wyjątkiem Bydgoszczy, kolejne edycje „nieistniejącej galerii” oraz uczestniczy, prezentując swoje obiekty, w niekonwencjonalnych spotkaniach artystycznych. np. „Zjazd Marzycieli”, Elbląg; „Status Dzieła Sztuki – Dziś”, Katowice; „Czyszczenie Sztuki – Galeria Brama”, Warszawa.
Na sympozjum „Światło i Dźwięk w Sztuce i Otoczeniu Człowieka” Galeria 10, Warszawa, (1970 r.) wystawia przygotowany wspólnie z Leonem Romanowem „obiekt do wysłuchiwania ciszy wzbogaconej zespołem dźwięków dochodzących z zewnątrz”. W tym czasie, w sferze działań konceptualnych, było to bezprecedensowe wydarzenie w skali światowej. Po 1972 r. podejmuje z Romanowem decyzję o zawieszeniu działalności konceptualnej. Bierze udział w licznych plenerach malarskich i wystawach po plenerowych. W roku 1995 bierze udział w wystawie „Lata 70., miejsce sztuki Bydgoszcz” w Muzeum Okręgowym gdzie po raz pierwszy w Bydgoszczy zostaje zaprezentowana pełna dokumentacja „Niezależnej Galerii Nieistniejącej” oraz prac malarskich i rysunków. W ostatnich latach uczestniczy w kilku edycjach Biennale Plastyki Bydgoskiej. Jego prace znajdują się w kilku muzeach w kraju, oraz za granica u prywatnych kolekcjonerów.