Marceli Bacciarelli

Krytyk sztuki, publicysta kulturalny, dziennikarz prasowy. Od 1952 r. mieszkał z rodziną w Bydgoszczy. Studiował historię sztuki na UAM w Poznaniu oraz dziennikarstwo na UW. W latach 1963–1965 podjął współpracę z redakcją „Gazety Pomorskiej” pisząc recenzje plastyczne. Publikował w czasopismach ogólnopolskich artykuły publicystyczne o sztuce. W latach 1973–1990 pracował jako publicysta w redakcji tygodnika społeczno-politycznego „Fakty i Myśli”, później przekształconego w „Fakty”. Tygodnik rozwiązano w 1990 r. Od 1991 aż do śmierci w 1996 r. był zatrudniony w „Ilustrowanym Kurierze Polskim). Od czerwca 1973 r. był aktywnym członkiem polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA, Association International des Critiques d`Art, działającej pod patronatem UNESCO), z ramienia której uczestniczył w zagranicznych kongresach sztuki w Sztokholmie, Berlinie i Helsinkach. Był również członkiem Stowarzyszenia „Kuźnica” w Krakowie. W młodości był działaczem ruchu Dyskusyjnych Klubów Filmowych, prelegentem w bydgoskim DKF „Rondo”. Za działalność jako krytyk sztuki otrzymał główną nagrodę sekcji krytyki i upowszechniania plastyki Klubu Publicystyki Kulturalnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich „Złocisty Jantar 89” za tekst na konkursie fotografii artystycznej. Odznaczony Srebrnym (1978) i Złotym Krzyżem Zasługi (1983), Srebrną Odznaką PTTK (1969), odznaką „Zasłużony działacz kultury” (1976). Pochowany na cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej w Bydgoszczy.