Wiktor Kaczmarkiewicz

Urodził się 15 października 1913 r. w Poznaniu, zmarł w 2002 r. w Bydgoszczy Wychowany został w rodzinie kultywującej tradycje patriotyczno-narodowe oraz zamiłowanie do sztuki i teatru. Do zawodu litografa przygotowywał się w Pracowni Artystyczno-Litograficznej mistrza litografii Franciszka Pilczaka. W 1932 r. ukończył naukę uzyskując dyplom litografa rysownika. Po pożarze Zakładu Poligraficznego M. Putiatyckiego, w którym był zatrudniony przeniósł się do Bydgoszczy i podjął tu pracę w Zakładzie Graficznym Erharda Hamanna. W 1939 r. został zmobilizowany. Walcząc od Włocławka do Warszawy przeszedł kampanię wrześniową jako żołnierz VII Pułku Artylerii Ciężkiej w stopniu ogniomistrza. Okres okupacji spędził w Bydgoszczy. Mimo napotkanych represji nie podpisał volkslisty. Po wojnie na stałe związał się z Bydgoszczą i tu założył rodzinę. Został członkiem prezydium Związku Litografów Polskich. Był długoletnim pracownikiem zakładów Graficznych RSW „Prasa” oraz Wydziału Drukarni Kartograficznej przy POW. Malarstwem zaczął zajmować się w latach trzydziestych zainspirowany przez swojego starszego kolegę artystę malarza Władysława Adamczaka. Swoje prace malował głównie w technice akwarelowej, jak sam określił: „wymagającej rozmachu i szybkości”. Pejzaż ujęty w formie impresji stał się dla niego ulubionym środkiem przekazu twórczego. Mimo swojej żywotności i pracowitości pozostał człowiekiem nie zabiegającym o uznanie. Zawsze życzliwy i skromny był szczególnie lubianą i szanowaną osobą w swoim środowisku. Przygotował kilkanaście wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu wystawach zbiorowych m.in. w Warszawie, Poznaniu, Toruniu i Bydgoszczy. Często brał udział w plenerach środowiskowych. Otrzymał wiele nagród. W 1995 r. został przyjęty do ZPAP na podstawie dorobku artystycznego.